کاربرد روش‏های تصمیم‏گیری چند‏معیاره در ارزیابی آسیب‏پذیری مساکن شهری در برابر زلزله با تأکید بر روش e - vikor مطالعه‏‏ی موردی: منطقه‏ی ۹ شهرداری تهران

تهران، به‏منزله‏ی یکی از بزرگ‏ترین شهرهای کشور، به علت وجود گسل‏های فعال در اطراف آن و تمرکز شدید جمعیتی و ساختمانی در معرض آسیب‏پذیری بالایی از زلزله‏ی احتمالی است. با توجه به اینکه بخش اعظم پهنه‏های مسکونی منطقه‏ی 9 شهرداری تهران را پلاک‏های ریزدانه، نفوذناپذیر و با کاربرد مصالح بی‏دوام و ناپایدار تشکیل می‏دهد و نیز نزدیکی به گسل ری، این منطقه به‏منزله‏ی منطقه‏ی مورد مطالعه انتخاب شده است. روش تحقیق و تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع‏آوری شده با توجه به روش‏های مبتنی بر پایگاه اطلاعاتی و بهره‏گیری از مدل e-vikor و نرم‏افزارهای مبتنی بر رویکرد سیستم اطلاعات جغرافیایی صورت می‏پذیرد. معیارهای مصالح ساختمانی، قدمت ساختمان، تعداد طبقات، کیفیت ابنیه، تراکم جمعیت، سازگاری کاربری‏ها و وضعیت قرارگیری ساختمان در بلوک برای انجام پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد مساکن منطقه‏ی 9 شهرداری تهران در برابر زلزله آسیب‏پذیر است. به گونه‏ای که نقشه‏ی پهنه‏بندی آسیب‏پذیری لرزه‏ای، میزان مساحت سطوح آسیب‏پذیری کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد را به ترتیب 64/120، 157، 68/61 و 88/117 نشان داد. طبقه‏ی متوسط با در بر گرفتن 42 درصد از مساحت منطقه‏ی بیشترین و طبقه‏ی آسیب‏پذیری زیاد با 16 درصد از مساحت منطقه‏ی 9‏ کمترین وسعت را دارند. بنابراین لزوم توجه مدیریت شهری به مناطق با آسیب‏پذیری زیاد و خیلی زیاد با رویکرد مدیریت بحران احساس می‏گردد.